کراسوس

مارکوس لیسینیوس کراسوس(به لاتین:Marcus Licinius Crassus Dives) در حدود سال ۱۱۴ پ.م به دنیا آمد و در سال ۵۳ پ.م در نبرد سهمگین حران به دست ایرانیان کشته شد. وی به همراه پومپه و ژولیوس سزار یکی از سران حکومت سه نفرهٔ روم بود. اوج موفقیت و معروفیت او در درهم شکستن قیام بردگان در سال ۷۱ پیش از میلاد بود که به وسیلهٔ اسپارتاکوس سازمان یافته بود.

هنگامی که کراسوس ادارهٔ امور سوریه را بر عهده داشت تصمیم به حمله به ایران گرفت. او که شخصی جاه‌طلب٫ مغرور و خودسر بود به گوشزدهایی که اطرافیان او دربارهٔ خطرات و تبعات نبرد با ایرانیان به دادند اهمیت نداد. کراسوس خود را از پیش پیروز می‌دانست ولی در نبرد حران از سورنا سردار پارتی به سختی شکست خورد و سرانجام کشته شد. او سپاهی چهل‌هزار نفری در اختیار داشت که در مقابله با ده‌هزار سوار اشکانی تلفات بسیار سنگینی داد. نبرد حران زمانی اتفاق افتاد که ارد دوم در ایران شاه بود.

در تاریخ ۵۳ پیش از میلاد؛ کراسوس رومی به امپراتوری اشکانی حمله کرده و قوای روم طی نبرد حران شکست می خورند. بنا بر برخی گزارش‌ها، سر کراسوس برای ارد دوم فرستاده می‌شود.^[۱]

محتویات

• ۱ سرکوب شورش بردگان
• ۲ منابع
• ۳ References
  • ۳.۱ منابع اصلی و اولیه
  • ۳.۲ آثار مدرن
• ۴ پیوند به بیرون

سرکوب شورش بردگان

در سال ۷۱ پیش از میلاد، کراسوس شورش بردگان به رهبری اسپارتاکوس را به شدت سرکوب کرد و جاده آپیا را با جنازه‌های به‌صلیب‌کشیده‌شده ۵ تا ۶ هزار برده علامت‌گذاری کرد.^[۲]

منابع اصلی و اولیه

• Plutarch. "Life of Crassus". Parallel Lives. trans. Bernadotte Perrin (Loeb Classical Library ed.).
• Plutarch. "Life of Crassus". Parallel Lives. trans. John Dryden.
• کتاب الکترونیکی رایگان Plutarch's Lives Volume III در پروژهٔ گوتنبرگ
• کتاب الکترونیکی رایگان Letters of Marcus Tullius Cicero در پروژهٔ گوتنبرگ
• Dio Cassius Book 40, Stanza 26 [۱]

آثار مدرن

• Bivar, A.D.H. (1983). "The Political History of Iran Under the Arsacids،" in The Cambridge History of Iran (Vol 3:1)، 21–99. Edited by Ehsan Yarshater. London, New York, New Rochelle, Melbourne, and Sydney: Cambridge University Press. ISBN 0-521-20092-X.
• Marshall, B A: Crassus: A Political Biography (Adolf M Hakkert, Amsterdam, 1976)
• Ward, Allen Mason: Marcus Crassus and the Late Roman Republic (University of Missouri Press, 1977)
• Twyman, Briggs L: critical review of Marshall 1976 and Ward 1977، Classical Philology 74 (1979)، 356–61
• Hennessy, Dianne. (1990). Studies in Ancient Rome. Thomas Nelson Australia. ISBN 0-17-007413-7.
• Holland, Tom. (2003). Rubicon: The Triumph and Tragedy of the Roman Republic. Little,Brown.
• Sampson, Gareth C: The defeat of Rome: Crassus, Carrhae & the invasion of the east (Pen & Sword Books, 2008) ISBN 978-1-84415-676-4.
• Marcus Licinius Crassus
• Lang, David Marshall: Armenia: cradle of civilization (Allen & Unwin, 1970)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پومپه

گنیوس پومپیوس ماگنوس (به لاتین: Gnaeus Pompeius Magnus) یا پومپه (به فرانسوی: Pompée) (زادهٔ ۲۹ سپتامبر۱۰۶-مرگ ۲۹ سپتامبر۴۸ پیش از میلاد) جنگ‌سالار و سیاست‌مدار برجستهٔ جمهوری روم بود. او با نشان دادن توانایی‌هایش به یکی از بزرگان روم بدل شد و سولا به وی لقب ماگنوس به معنای بزرگ داد.

او رقیب کراسوس و همپیمان ژولیوس سزار بود. این سه تن سیاست‌مداران نیرومند پایانی جمهوری روم بودند که به نخستین فرمانروایان سه‌گانه نامدار گشته‌اند. با مرگ کراسوس در نبرد با اشکانیان، پومپه و سزار رقیب یکدیگر گشتند. این دو بر سر به دست آوردن فرمانروایی روم به جنگ با یکدیگر پرداختند. پومپه به مصر باستان پناه برد و در آنجا کشته شد.

او در ۶۴ پیش از میلاد به سوریه تاخت و آنتیوخوس سیزدهم را سرنگون ساخت و آن سامان را یکی از استان‌های روم نمود. آنگاه به جنوب روی نهاد و فینیقیه و یهودیه درگیر جنگ درونی را نیز به روم ضمیمه‌کرد.

در سال های ۶۷ تا ۶۳ پیش از میلاد، پومپه سردار رومی، سوریه و ارمنستان را فتح کرده و آخرین پادشاه سلوکیان را از سلطنت عزل می‌نماید. جمهوری روم همسایه پادشاهی اشکانی می‌شود.^[۱]

منابع

1. CHRONOLOGY OF IRANIAN HISTORY PART 1 iranicaonline.org

Wikipedia contributors, "Pompey," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Pompey&oldid=218789011 (accessed June 14, 2008).

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

گایوس ژولیوس سزار

گایوس ژولیوس سزار (به لاتین: Gaius Iulius Caesar، تلفظ: گایوس یولیوس کایسار) یا ژول سزار یا قیصر (زادهٔ ۱۲ یا ۱۳ ژوئیه ۱۰۰ پیش از میلاد - درگذشتهٔ ۱۵ مارس ۴۴ پیش از میلاد) «دیکتاتور» و رهبر نامدار سیاسی و نظامی جمهوری روم بود.

او در کنار کراسوس و پومپی یکی از فرماندهان سه‌گانه روم بود. اکثر مورخان گشایش سرزمین گل به دست او را یکی از مهمترین وقایع دوران باستان و آغازگر شکل‌گیری تمدن کنونی فرانسه می‌دانند. او همچنین رهبری نخستین لشکرکشی روم به بریتانیا را در دست داشت اگرچه گرفتاری‌هایش با سنا و پومپی آن را بی‌سرانجام گذارد. او همچنین لژیون‌هایش را به آن‌سوی رود روبیکون رهبری نمود.

وی در پی جنگی داخلی که در ۴۹ (پیش از میلاد) به راه‌انداخت فرمانروای بی‌چون و چرای روم گشت. پس از آن به اصلاحاتی کلان در جمهوری روم دست‌زد و راه به سوی خودکامگی پیمود. این کارها دوست پیشین سزار مارکوس یونیوس بروتوس و دسته‌ای دیگر از سناتورها را به کشتن سزار برانگیخت. کشتن سزار چندی بیشتر جمهوری روم را پایدار نگهداشت. دو سال پس از مرگ او سنای روم وی را یکی از خدایان روم شناخت.

محتویات

• ۱ خاندان قیصر
• ۲ دوران پیش از کنسولی
• ۳ دوران کنسولی قیصر
• ۴ تسخیر گل
• ۵ دوران انحطاط دموکراسی در روم
• ۶ جنگ داخلی
• ۷ دوران دیکتاتوری قیصر
• ۸ مرگ
• ۹ منابع

خاندان قیصر

گایوس ژولیوس سزار نسب خود را به یولیوس آسکاینوس، پسر آینیاس، پسر ونوس، دختر ژوپیتر می‌رساند. دودمان یولیانوس در عین تنگدستی از کهنترین و والاتبارترین خانواده‌های روم بود. مادرش آورلیا زنی باوقار و خردمند بود که خانه کوچک خود را در محله بدنام سوبورا که پر از میکده و روسپی خانه بود با صرفه جویی اداره می‌کرد.

دوران پیش از کنسولی

در ترجمه فیلمون هلاند از کتب سوئتونیوس آمده‌است که قیصر در کودکی استعدادی شگرف در فراگرفتن و آموختن داشت. آموزگارش در زبان‌های لاتین و یونانی و سخنوری از اهالی گل بود. وی بزودی شیفته نویسندگی شد و همه وجود خود را در نوجوانی صرف نویسندگی می‌کرد. اما انتصاب به مقام دستیار نظامی مارکوس ترموس در آسیا زندگی او را برای همیشه تغییر داد. در سال ۸۴ قبل از میلاد به رم بازگشت و در اثر اصرار پدرش با زنی به نام کوسوتیا ازدواج کرد؛ ولی چندی پس از مرگ پدرش این زن را طلاق داد و با کورنلیا دختر لوکیوس کورنیلوس کینا ازدواج کرد. هنگامی که سولا به قدرت رسید به خاطر دشمنی با لوکیوس کورنیلوس کینا، به قیصر فرمان داد تا کورنلیا را طلاق دهد و در اثر مخالفت قیصر، سولا اموال او را غصب کرد و نامش را در شمار محکومان به مرگ نهاد. قیصر از ایتالیا گریخت و به سپاهیان روم در کیلیکیا پیوست. بعد از مرگ سولا دوباره به رم بازگشت (۷۸ قبل از میلاد)؛ اما وقتی دید دوباره دشمنانش به قدرت رسیدند یک بار دیگر رهسپار آسیا شد و بعد از تغییرات سیاسی در رم دوباره به زادگاهش بازگشت. بعد از مرگ کورنلیا (۶۸ قبل از میلاد) با پومپیا نوه سولا ازدواج کرد. این ازدواجی سیاسی بود و در نتیجه وی از اینکه به رسم آن زمان روابط خارج از زناشویی داشته باشد پروایی نداشت؛ اما چون آن فاسقان بیشمار و از هر دو جنس بودند در رم به «شوی هر زن و زن هر مرد» معروف شد. وی در نبردهایش نیز به این شیوه ادامه می‌داد و با کلئوپاترا در مصر، شهبانو ائونوئه در نومیدیا و زنان بسیار دیگر در سرزمین گل نرد عشق می‌باخت؛ چندانکه سربازانش او را به طعنه «کچل زناکار» می‌نامیدند و پس از آنکه او گل را فتح کرد رومیان شعری ساختند و در آن همه مردان اهل گل را زینهار دادند که تا قیصر در کشورشان است زنانشان را در غل و زنجیر نگاه دارند. پومپیوس همسرش را طلاق داد چون با قیصر سروسری داشت. سرویلیا خواهر ناتنی کاتو (از دشمنان قیصر) از دلباخته‌ترین معشوقگان قیصر بود. یک بار در سنا، سناتورها با قیصر درافتادند و اصرار کردند تا نامه‌ای را که همان دم به دستش داده بودند با صدای بلند بخواند. قیصر بی آنکه توضیحی دهد نامه را به کاتو رساند، و آن نامه‌ای بود عاشقانه از سرویلیا. سرویلیا همه عمر سودازده قیصر ماند و دشمنان قیصر این زن را متهم می‌کردند که دختر خود را به هوس به قیصر تسلیم کرده‌است. این دختر بعدها زن قاتل اصلی قیصر یعنی کاسیوس^{[نیازمند منبع]} شد.

دوران کنسولی قیصر

هنوز یک سال از مرگ سولا نگذشته بود که قیصر بر ضد گنایوس دولابلا، از کارگزاران حکومت ارتجاعی سولا، اقامه دعوی کرد. دادرسان روم به زیان قیصر رای دادند ولی مردم حملات و نطق درخشان قیصر را ستودند. وی در حرارت و بذله گویی و نطق‌های شورانگیز تالی سیسرون خوانده می‌شد. در سال ۶۸ ق. م کوایستور (خزانه دار) گشت و به خدمت در اسپانیا فرستاده شد. وی سرکردگی چند حمله نظامی به قبایل محلی را به عهده گرفت و شهرهای بسیاری را غارت کرد. در عین حال با کاستن از نرخ بهره وامهایی که صرافان رومی به مردم اسپانیا داده بودند خود را محبوب آنها ساخت. در سال ۶۵ ق. م به مقام شهرداری یا سرپرستی بناهای عمومی رم رسید. پول خود را صرف آراستن میادین بزرگ شهر به وسیله ساختمانها و ستون‌های تازه کرد و دل عامه را با برگزاری بازیها و مسابقات گوناگون در رم به دست آورد. در سال ۶۳ ق. م به مقام پونتیفکس ماکسیموس یعنی پیشوایی دین رومی رسید. در سال ۶۲ ق. م به مقام پرایتوری برگزیده شد و یکی از دین داران سرشناس را به جرم اختلاس مجازات کرد. در همین زمان قیصر مامور سرکوب قیام‌های استقلال طلبانه در اسپانیا شد و این ماموریت را چنان به سرعت به انجام رساند که سنا به مناسبت ورود قیصر به رم رای به برگزاری جشن پیروزی در حق او داد. در همین زمان قیصر خواهان مقام کنسولی شد. به علت مخالفت پنهان سنا با این درخواست قیصر، او نخستین «تریوم ویراتوس» یا شورای سه نفره را با پومپیوس و کراسوس بنیاد نهاد (سال ۶۰ ق. م). در این شورا پومپیوس و کراسوس متعهد شدند که در رسیدن قیصر به مقام کنسولی به او کمک کنند. در نهایت در سال ۵۹ ق. م قیصر به مقام کنسولی رسید. قیصر در دوران کنسولی، با نادیده گرفتن سنا، دو لایحه ارضی به انجمن‌های قبیله‌ای روم عرضه کرد که به علت نادیده گرفته شدن سنا در مراحل تصویب آن؛ تأثیر زیادی بر کاهش قدرت سنا در دوران جمهوری داشت. وی همچنین برای آنکه سنا را زیر نظر عامه قرار دهد افرادی را مامور نمود تا «کرده‌های روزانه» سنا را بنویسند و روی دیوارهای فروم‌ها بچسبانند. از روی این گزارش‌ها رونویسی می‌شد و به دست نامه بران خصوصی به همه نقاط جمهوری می‌رسید. در پایان دوره کنسولی، قیصر خود را فرمانده لژیون‌های دامنه جنوبی آلپ کرد. چون بر طبق قانون جمهوری روم هیچ سپاهی حق ماندن در ایتالیا را نداشت، او به وسیله این لژیون بر سراسر شبه جزیره ایتالیا سلطه نظامی می‌یافت. او همچنین برای رسیدن دوستانش گابینیوس و پیسو به مقام کنسولی به آنها مساعدت کرد و کلودیوس را در رسیدن به مقام تریبونی یاری داد.

تسخیر گل

تصویر نیمرخ یک اسیر از اهالی گل، که بر روی یک سکه نقره رومی حک شده‌است

ژولیوس سزار به هزینه خود و بدون کسب اجازه از سنا علاوه بر چهار لژیونی که در اختیار داشت، چهار لژیون دیگر فراهم و مجهز کرد. تصمیم سزار به فتح سرزمین گل به گفته بسیاری از مورخین از مهمترین وقایع دوران کلاسیک است که منجر به ورود فرانسه کنونی به دامنه فرهنگ لاتین شد. وی ابتدا در نزدیکی اوستهایم (در شانزده کیلومتری باختر راین) با ژرمن‌ها رو به رو شد و به روایت خود او تقریباً همه آنان را کشت یا به اسارت در آورد (سال ۵۸ ق. م). بلافاصله پس از این هجوم، سزار به این بهانه که راه دیگری برای حفظ سرزمین گل دور از دستان بربرها (ژرمن‌ها) نیست؛ به آن سرزمین لشکرکشی نمود. وی به مدت دو سال با شدتی غیر معمول به سرکوب قبایل گل پرداخت. در نهایت در سال ۵۶ ق. م سنا سرزمین گل را یک ایالت رومی اعلام کرد. در همین زمان ژولیوس سزار به بریتانیا حمله برد. او از باریکترین نقطه دریای مانش با نیروی کوچک عبور کرد، بریتانیایی‌ها را که آمادگی نداشتند شکست داد و در سال ۵۵ ق. م به گل بازگشت. او یک سال بعد دوباره به این جزیره حمله کرد و اینبار بر قبایل محلی که تحت فرمان کاسیولانوس متحد شده بودند چیره شد و تا رود تایمز پیش روی نمود و بعد از گرفتن وعده خراج دوباره به گل بازگشت. حمله به گل، سرزمینی دوبرابر شبه جزیره ایتالیا را به روم افزود؛ ایتالیا را به مدت چهار قرن از تاخت و تاز ژرمن‌ها رهایی داد و خود او را به اوج توانگری و ناموری رساند.

سیسرون در اینباره سرودی در ستایش او ساخت به این مضمون:

من نه کوه‌های آلپ و نه راین جوشان و خروشان را، بلکه قیصر را سپر و سد راستین ما در برابر تاخت و تاز قبایل بربر می‌شمارم. اگر کوه‌ها به همواری دشت‌ها شود و رودها بخشکد، ما نه در پناه دژهای طبیعت بلکه در سایه پیروزی‌های قیصر است که ایتالیا را استوار و ایمن داریم.

دوران انحطاط دموکراسی در روم

در مدت دومین دوره پنج ساله اقامت قیصر در گل، فساد مالی و خونریزی محیط سیاسی رم را چنان آشوبناک کرده بود که تا آن هنگام سابقه نداشت. پومپیوس و کراسوس، در مقام کنسولی، هدف‌های سیاسی خود را با رشوه دادن در انتخابات، ارعاب قضات و گاه آدمکشی تعقیب می‌کردند. چون دوره کنسولی این دو پایان یافت؛ کراسوس سپاه بزرگی بسیج کرد و برای جنگ با ایران رهسپار سوریه شد. سپاه او از فرات گذشت و در حران توسط سواره نظام پارتی غافلگیر و متلاشی شد. خود کراسوس از کشته‌های این جنگ بود. مرگ کراسوس شورای سه نفره را از میان برد. اگر کراسوس زنده می‌ماند دیکتاتوری قیصر یا پومپیوس امکان بروز نمی‌یافت. از آن پس پومپیوس آشکارا به دشمنی با قیصر پرداخت.

جنگ داخلی

مجسمه‌ای از پمپه

پومپیوس چون می‌دانست که مدت فرماندهی سزار در سال ۴۹ پ. م به پایان می‌رسد، احکامی صادر کرد که فرماندهی سزار را تا سال ۴۶ پ. م دوام می‌بخشید و همچنین همه ایتالیایی‌های قادر به حمل سلاح را وادار نمود تا برای او سوگند وفاداری یاد کنند. در این زمان شورش بزرگی در رم به وقوع پیوست که منجر به آتش زدن ساختمان سنا توسط گروهی از مردم شد. پمپه این شورش را سرکوب نمود و به عنوان پاداش از سنا خواست که به مقام «کنسول یگانه» برگزیده شود و این عبارتی بود که به اعتقاد کاتو بهتر از عنوان «دیکتاتور» جلوه می‌کرد. درخواست پومپیوس پذیرفته شد. سپس او به انجمن قبیله‌ای رم دو لایحه ارایه کرد؛ یکی درباره «مبارزه با فساد سیاسی» و دیگری درباره «الغای حق نامزدی برای مقام کنسولی در حال غیبت از رم» که هر دو لایحه پذیرفته شد. در این زمان سزار به این نتیجه رسیده بود که دموکراسی به حکم قاعده افلاطون سقوط کرده‌است: آزادی به افسارگسیختگی مبدل شده و هرج و مرج موجبات محو آزادی را فراهم کرده بود. سزار اعلام کرد که جمهوری مرده‌است و گفت که جمهوری اکنون «فقط نامی است بی سر و ته» و از دیکتاتوری گریزی نیست. سزار در این زمان پنجاه و چهار سال داشت؛ و دوره فرمانرواییش در گل در اول مارس سال ۴۹ به پایان می‌رسید. در این زمان مارکوس مارکلوس به سنا پیشنهاد کرده بود که سزار پیش از به سر رسیدن مدت خدمتش از فرماندهی برکنار شود و کاتو به صراحت می‌گفت که امیدوارست سزار برکنار، تعقیب، محاکمه و از ایتالیا تبعید شود. در واپسین روزهای سال ۵۰ ق. م سنا اعلام کرد که اگر سزار تا روز اول ژوئیه دست از فرماندهی نکشد دشمن ملت است. در نخستین روز سال ۴۹ پ. م کوریو نامه‌ای را در سنا خواند که در آن سزار موافقت کرده بود همه ده لژیونش جز دوتا را رها کند، به شرط آنکه تا سال ۴۸ پ.م در مقام فرماندهی باشد؛ اما افزوده بود که رد این پیشنهاد به منزله اعلام جنگ خواهد بود. سیسرون در دفاع از این پیشنهاد سخن گفت و پومپیوس هم به آن رضایت داد اما سناتورها دخالت کردند و فرستادگان سزار (کوریو و آنتونیوس) را از عمارت سنا بیرون راندند. در نهایت سنا با دلایل کاتو، لنتولوس و مارکلوس موافقت نمود و به پومپیوس فرمان داد که «پاس دارد تا به کشور گزندی نرسد» که این عبارت سنا به معنای اعلام حکومت نظامی بود. سزار پس از آگاهی از وقایع رم سربازان لژیون سیزدهم خود را، که مورد علاقه خاص او بود، احضار و چگونگی اوضاع را برای ایشان بازگفت. نخستین کلمه این سخنرانی لژیون را شیفته‌اش کرد «همسنگران!». در این سخنرانی سزار سربازان خود را از پیشنهاد خود به سنا و پاسخ سنا به آن مطلع ساخت و به آنها گفت که از نظر او چنین آریستوکراسی لیاقت آنرا ندارد که بر روم حکومت کند. در روز دهم ژانویه سال ۴۹ پ.م سزار این لژیون را از روبیکون گذراند. از او نقل کرده‌اند که در این هنگام گفت: «قرعه فال را زدند» شهرهای ایتالیا یکایک دروازه‌هایشان را به روی او و لژیون‌هایش می‌گشودند. در روز شانزدهم مارس بی آنکه با مقاومتی رو به رو شود با دستهای بی سلاح وارد رم شد. او نخست عفو عمومی اعلام کرد و نظم را برقرار نمود. سزار از سنا خواست که او را دیکتاتور بنامد ولی سنا نپذیرفت؛ یکبار دیگر سزار از سنا خواست سفیرانی نزد پومپیوس (که در حوالی رم اردو زده بود) گسیل دارد تا درباره صلح گفتگو کنند؛ باز هم سنا نپذیرفت. در نهایت در روز نهم ماه اوت سال ۴۸ پ. م نبرد نهایی میان لژیون‌های سزار و پومپیوس در فارسالوس در گرفت. پومپیوس چهل و هشت هزار پیاده و هفت هزار سوار داشت، و سزار بیست و دو هزار پیاده و هزار سوار. سزار به سربازانش فرمان داد تا از جان رومیانی که تسلیم اختیار کنند در گذرند؛ ولی درباره مارکوس بروتوس دستور داد تا او را بی گزند به اسارت دراورند و اگر این میسر نشد بگذارند تا بگریزد. رهبری، آزمودگی و روحیه برتر سپاهیان سزار لژیون‌های پومپیوس را شکست داد. سزارشام پومپیوس را در خیمه پومپیوس خورد. پومپیوس که از معرکه گریخته بود همه شب را تا لاریسا اسب راند؛ از آنجا رهسپار کرانه دریا شد. در موتلینه همسرش به او پیوست و سپس با کشتی راهی اسکندریه شد. پومپیوس همینکه پا به کرانه اسکندریه گذاشت توسط استقبال کنندگانش سر بریده شد، در حالی که همسرش بر عرشه کشتی که با آن آمده بودند به نظاره ایستاده بود.

مرگ

به این ترتیب، در روز ۱۲ ژوئیه سال ۱۰۰ قبل از میلاد ژولیوس سزار بنیانگذار امپراتوری روم و بزرگترین فاتح تاریخ روم باستان در شهر رم متولد می‌شود. ژولیوس سزار با فتوحات خود قلمروی امپراتوری روم را گسترش می‌دهد.

ژولیوس سزار به قدرتمندترین فرد امپراتوری روم مبدل می‌شود اما دوران قدرت او کوتاه بود و بر اثر خیانت عده‌ای از نزدیکانش توسط پسرخوانده‌اش و چند نفر دیگر با ضربه خنجر به قتل می‌رسد. سرانجام در روز ۱۵ مارس سال ۴۴ قبل از میلاد، ژولیوس سزار در توطئه‌ای که علیه وی ترتیب داده شده بود توسط چند سناتور از جمله بروتوس فرزندخوانده‌اش با ضربات خنجر به قتل رسید.

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

روم باستان

تمدن روم باستان از قرن هشتم قبل از میلاد در شبه‌جزیره ایتالیا شکل گرفت و در کنار دریای مدیترانه و به مرکزیت شهر رم چنان گسترش پیدا کرد که در قرن اول و دوم میلادی به یکی از بزرگ ترین امپراتوری های باستان (با حدود ۲۰٪ از جمعیت آن زمان) تبدیل گشت.

حکومت اولین امپراتور روم، آگوستوس در سال ۲۷ قبل از میلاد آغاز شد. این حکومت شاهد آغاز پکس رومانا، دوران ثبات سیاسی و شکوه و جلال فراوان که حدود ۲۰۰ سال ادامه داشت، بود. در طول این دوره، امپراتور روم به مدیترانه و بخش اعظم اروپای غربی حکومت می‌کرد. امپراتوری به شکل کاملی سازماندهی شده بود و به خوبی اداره و کنترل می‌شد. یک شبکه از راهها سرزمین‌های امپراتوری را به پایتخت، رم، متصل می‌کرد. لژیونر های آموزش دیده روم از تمام نقاط بحرانی در طول مرزهایش دفاع می‌کردند.

• امپراتوری روم
  • ۱.۱ کالیگولا، امپراتور دیوانه
  • ۱.۲ نرون
  • ۱.۳ رم در آتش
  • ۱.۴ سالِ چهار امپراتور
  • ۱.۵ انتخابات جانشین
  • ۱.۶ امپراتوری استانی
  • ۱.۷ تراژان
  • ۱.۸ هادریان
  • ۱.۹ لژیونر رومی
  • ۱.۱۰ واحد ارتش
• ۲ اجتماع
  • ۲.۱ شیوه زندگی رومیان
  • ۲.۲ نظم اجتماعی روم
  • ۲.۳ توده مردم
  • ۲.۴ بردگان
  • ۲.۵ زبان
  • ۲.۶ خانه‌های رومی

امپراتوری روم

از قرن سوم قبل از میلاد، رومیها شروع به تشکیل امپراتوری خود کردند. تا قبل از قرن دوم میلادی، رومی‌ها بیشتر نواحی غرب اروپا، شرق نزدیک، و شمال آفریقا را تحت کنترل داشتند. موفقیت امپراتوری روم نتیجه استفاده از لژیون‌های بسیار ورزیده و تعلیم دیده و مدیریت بسیار موثر آنها بود که از مرکز پایتخت رم، به خوبی کنترل می‌شد.

خرابه‌های امپراتوری رومیان باستان

در سال ۲۷ قبل از میلاد اکتاویان (۶۳ قبل از میلاد - ۲۴ میلادی)، اکتاویان یا همان اگوستوس سزار، اولین امپراتور روم می‌شود. اگوستوس، که به مدت ۴۰ سال بر امپراتوری روم حکومت کرد، مسئولیت اداره آن را با مجلس سنا (گروهی از مسئولین اداره کننده روم)، تقسیم کرد. او از ارتش روم یک نیروی قوی و آموزش دیده ساخت. روم در طول حکومت او دورانی پر از صلح و شکوه را پشت سر نهاد. اگوستوس همچنین در مورد حفظ موقعیت خود به‌عنوان امپراتور خیلی دقت کرد. او یک گارد محافظ ایجاد کرد که به آنها دستمزد خوبی می‌داد و آنها را گارد پراتور می‌نامید.

سنای روم

کالیگولا، امپراتور دیوانه

اولین امپراتورهای رومی اعضاء خانواده اگوستوس بودند. گایوس سزار (۱۲–۴۱ میلادی)، که به کالیگولا (به معنی پوتین‌های کوچک) معروف بود، در سال ۳۷ میلادی به امپراتوری رسید. سربازان ارتش، که پدرش فرماندهی آنان را به عهده داشت، نام مستعار کالیگولا را به او دادند، چرا که او پوتین‌های سربازی کوچکی به پا می‌کرد.

بعد از آنکه کالیگولا امپراتور شد، سلامتی عقل خود را از دست داد. یکی از وقایعی که توسط تاریخ نگار رومی سیوتاتیوس (۶۹–۱۰۴ میلادی) ثبت شده‌است، توضیح می‌دهد که کالیگولا به ارتش بسیار آموزش دیده و قدرتمند خود دستور داد در ساحل دریا صدف حلزون جمع کنند. او به اسب مورد علاقه خود لقب کنسول (عنوان یکی از مسئولین رده بالای روم)، داده بود. وی همچنین با خواهر خود، «دروسیلا» ازوداج کرد، اما بعداً او را کشت. اعضاء گارد محافظ او (پراتورها) در سال ۴۱ میلادی، او را به قتل رسانند.

نرون

آخرین امپراتوری که به خانواده اگوستوس تعلق داشت، نرون (۳۷–۶۸ میلادی) بود. در سال ۵۴ میلادی، مادر جاه طلب او، آگویپینا (۱۵–۵۹ میلادی)، شوهر دوم خود را مسموم کرد. شوهر امپراتور کلودیوس (۱۰ قبل از میلاد تا ۵۴ میلادی) بود. در نتیجه پسر ۱۷ ساله او جانشین پدر شد. بعد از آغاز امیدوار کننده حکومت او، نرون بی نهایت بی رحم و فاسد شد. وقتی آگویپینا در زندگی خود سرانه فرزندش دخالت کرد، نرون او را کشت. او به خاطر ضیافت‌های وحشی خود و توهم او در مورد استعدادش در شعر و موسیقی، شهرت داشت!

رم در آتش

در سال ۶۴ میلادی، آتش سوزی بزرگی شهر رم را نابود کرد. نرون تظاهر کرد که قصد داشته تا شهر رم را با طرح جدیدی بازسازی کند. بسیاری از مردم رم عقیده دارند که خود نرون عمداً آتش سوزی را آغاز کرده‌است. اما به هر حال، «نرون گروه مذهبی جدید، یا مسیحیان را مقصر دانست» و آنها را کشت. مخالفان حکومت نرون آنقدر قدرت گرفتند که او را مجبور کردند در سال ۶۸ میلادی، خود کشی کند.

مجسمهٔ رومی

سالِ چهار امپراتور

در سال بعد از مرگ نرون، ۴ امپراتور بر سر کار آمدند. یک فرمانده نظامی به نام گالبا (۳ قبل از میلاد تا ۶۹ میلادی)، ابتدا قدرت را در دست گرفت. گالبا به‌وسیله گارد پراتور، کشته شد. این گارد اتو (۳۲–۶۹ میلادی)، (حاکم استان رومی اسپانیا) را به عنوان امپراتور اعلام کرد. لژیون روم که در آلمان مستقر بود، با شنیدن این خبر، فرمانده خود وتیلیوس (۱۵–۶۹ میلادی)، را به عنوان امپراتور معرفی کردند. وسپاسیان (۹–۷۹ میلادی)، یک فرمانده رقیب، وارد رم شد. او وتیلیوس را کشت و خود امپراتور شد.

انتخابات جانشین

وسپاسیان سنتی را ایجاد کرد که بر اساس آن، یک امپراتور حاکم در طول حکومت خود جانشین خود را انتخاب می‌کرد؛ و سپاسیان نظم را به روم بازگرداند. او همچنین یک برنامه ساختمان سازی که شامل استادیوم ورزشی رم بود، آغاز کرد. ساخت این آمفی تئاتر بزرگ که سرگرمیهای عمومی در آن اجرا می‌شد، در طول حکومت فرزند وسپاسیان، تیتوس (۳۹–۸۱ میلادی)، که بعد از پدرش به امپراتوری رسید، پایان یافت.

امپراتوری استانی

در قرن دوم میلادی، خانواده‌های حاکم روم، صاحب نفوذ کمتری در امر انتخاب امپراتور بودند. شهروندان استان‌های رومی شروع به اشغال پستهای عالی رتبه در دولت و ارتش، کردند. امپراتورهای بعدی روم از استان‌های درون امپراتوری روم، انتخاب می‌شدند.

تراژان

امپراتور تراژان (۵۳–۱۱۷ میلادی) در یکی از استان‌های روم به نام آیبیریا «اسپانیای امروز) به دنیا آمد. او یک فرمانده نظامی بزرگ بود و در طول حکومتش، امپراتوری روم از نظر وسعت به اوج خود رسید. وی پیروزیهای نظامی خود را با ساخت بناهای یادبود (ستونهای تراژان)، جشن می‌گرفت. این ستونها به‌وسیله مجسمه‌هایی که پیروزیهای معروف او را نشان می‌دادند، تزئین شده بودند.

هادریان

پسر خوانده تراجان، هادریان (۷۶–۱۳۸ میلادی) بعد از او به امپراتوری روم رسید. هادریان بیشتر دوران حکومتش را به مسافرت در استان‌های مختلف امپراتوری روم گذراند. او موانع ثابتی در مقابل حمله بربرها که به این سرزمینها روم حمله می‌کردند، بنا کرد. نمونه چنین بناهای دفاعی، دیوار هادریان، هنوز در شمال غربی انگلیس باقی‌مانده‌اند. هادریان همچنین تغییرات زیادی ایجاد کرد که اداره امپراتوری روم را آسان تر می‌کرد.

لژیونر رومی

مقالهٔ اصلی این رده لژیونر است.

ارتش روم از سربازانی به نام لژیونر تشکیل می‌شد. یک لژیونر خیلی ورزیده بود. او می‌توانست در یک روز ۳۲ کیلومتر (۲۰ مایل) در حالیکه یک بسته به وزن ۴۰ کیلو گرم حمل می‌کرد، راه برود. یونیفورم یک لژیوتر او را در نبردها محافظت می‌کرد، و در عین حال به او امکان می‌داد که به آسانی حرکت کند.

واحد ارتش

«قرن»، واحد ارتش روم بود. هنگامی که در سال ۳۴۰ قبل از میلاد ارتش روم تشکیل شد. یک قرن شامل ۱۰۰ سرباز می‌شد. وقتی فرمانده نظامی رومی، کابوس ماریوس (۱۵۷–۸۶ قبل از میلاد) ارتش روم را در سال ۱۰۰ قبل از میلاد، دوباره سازماندهی کرد، تعداد افراد را در یک قرن به۸۰ نفر کاهش داد. دلیل این کاهش چنین بیان می‌شد که یک گروه کوچک‌تر، آسان تر کنترل می‌شد.

اجتماع

شیوه زندگی رومیان

شهروندان رومی از یک قانون مشترک، فرهنگ مشترک و زبان مشترک، زبان لاتین، بهره مند بودند. در دنیای رومی ها خیلی مهم بود که افراد سایو (شهروند رومی) باشند. ابتدا، مقام شهروند فقط به افرادی که در درون شهرها زندگی می‌کردند، داده شد. در سال ۸۹ قبل از میلاد، مقام شهروند به تمام ایتالیایی‌ها اعطا شد. تا پیش از ۲۱۲ قبل از میلاد، مقام شهروند رومی به همه مردان آزاد که در محدوده امپراتوری روم زندگی می‌کردند، اعطا شد. مقام شهروندی به بردگان و زنها داده نمی‌شد.

نظم اجتماعی روم

جامعه رومی بر اساس طبقات کاملاً مجزا سازماندهی شده بود. این تقسیم‌بندی جامعه در ابتدایی تاریخ روم، در حدود قرن ششم قبل از میلاد آغاز گردید. صاحب امتیازترین و قدرتمندترین شهروندان رومی، اشراف بودند. بسیاری از اشراف از نوادگان مالکین ثروتمند زمین و خانواده‌های سیاست‌مداران انتخاب می‌شدند. سناتورهایی که بر روم حکومت می کردند، از خانواده‌های اشراف ثروتمند بودند. در طبقه اجتماعی بعدی، اسب سوارها (اعضاء گارد سلطنتی) قرار داشتند. این گروه غالباً تجار ثروتمند یا صرافان (بانکداران) بودند. بسیاری از افراد در ارتش روم با دوایر دولتی اجرایی آن خدمت می‌کردند.

توده مردم

بخش اعظم شهروندان رومی، توده مردم بودند، که جزء فقیرترین شهروندان نیز محسوب می‌شدند.

بردگان

در پائین هرم نظام اجتماعی جامعه رومی، بردگان قرار داشتند، که سخت‌ ترین و کم اهمیت‌ ترین کارها را انجام می‌دادند. رومیها از اسیران جنگی به عنوان برده استفاده می‌کردند. بردگان هیچ گونه آزادی و حق انتخابی نداشتند. حتی در میان بردگان نیز طبقه‌های مختلفی وجود داشت. زندگی سخت روزانه یک برده که در معدنها کار می‌کرد، از زندگی روزانه یک برده تحصیلکرده یونانی که به عنوان یک معلم خصوصی محترم به کودکان رومی تدریس می‌کرد، بسیار فاصله داشت. به هر حال، از اولین قرن میلادی، شرایط زندگی بردگان بهبود پیدا کرد و بسیاری از آن مردان، آزادی خود را بدست آوردند.

زبان

زبان مشترک در سراسر امپراتوری روم، زبان لاتین بود. از آنجایی که دیگر کسی به زبان لاتین صحبت نمی‌کند، آنرا «زبان مرده» می‌نامند. به هر حال، بیشتر زبانهای امروزی اروپا، از جمله ایتالیایی، اسپانیایی - فرانسه و رومانیایی، از لاتین گرفته شده‌اند. بسیاری از لغات موجود در زبان انگلیسی نیز از لاتین گرفته شده‌اند.

خانه‌های رومی

رومیان ثروتمند در خانه‌های بزرگ و وسیع شهری زندگی می‌کردند. درشهر پمپی به این خانه ها (ویلا) می گفتد. از بیرون جلوه این خانه‌ها زیاد چشمگیر نبود. زیرا تنها تعداد محدودی درب و پنجره کوچک نرده‌ای داشتند که مانع ورود دزدان می‌شد.

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فهرست فرعون‌ها

این نوشتار فهرستی از فرعون‌های مصر باستان را از دوران آغازین دودمانی پیش از هزاره سوم پیش از میلاد تا پایان دودمان بطلمیوسی بر پایه خط زمانی شامل می‌شود.

زمان‌های نوشته شده تقریبی هستند. این فهرست بر پایه بررسی‌های پایگاه داده مصر دیجیتال برای دانشگاه‌ها نوشته شده. این پایگاه داده را موزه مصرشناسی دانشگاه پتری اداره می‌کند. اگر در جایی اطلاعاتی از منبع دیگری آورده شده باشد، نام آن منبع در پانویس نوشته شده است.

محتویات

• ۱ دوره‌های تاریخی
  • ۱.۱ دوره پیش دودمانی: مصر سفلی
  • ۱.۲ دوره پیش دودمانی: مصر علیا
  • ۱.۳ دودمان یکم
  • ۱.۴ دودمان دوم
• ۲ پادشاهی کهن
  • ۲.۱ دودمان سوم
  • ۲.۲ دودمان چهارم
  • ۲.۳ دودمان پنجم
  • ۲.۴ دودمان ششم
• ۳ دوره نخست میانی
  • ۳.۱ دودمان‌های هفتم و هشتم
  • ۳.۲ دودمان نهم
  • ۳.۳ دودمان دهم
  • ۳.۴ دودمان یازدهم
• ۴ پادشاهی میانه
  • ۴.۱ ادامه دودمان یازدهم
  • ۴.۲ دودمان دوازدهم
• ۵ دوره دوم میانی
  • ۵.۱ دودمان سیزدهم
  • ۵.۲ دودمان چهاردهم
  • ۵.۳ دودمان پانزدهم
  • ۵.۴ دودمان شانزدهم
  • ۵.۵ دودمان هفدهم
• ۶ منابع

ادامه در فایل زیر آمده است

دانلود فایل پی دی اف - فهرست فرعون‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ایران‌ویج

بر اساس اوستا (فردگرد یکم)، ایرانیان باستان خاستگاه خود را اَیریَنِم وَیجَ یا ایران‌ویج (اوستایی: اَریَنَ وَئیجَه (airyana waējah)،^[۱] پارسی میانه: ایران‌ویج (ērānwēz)،^[۲] سغدی مانوی: آریانا وَئیجه (airyana waējah)،^[۳] پارتی: آریان‌ویجن(ʾryʾnwyjn)^[۴]) می نامیدند، که به معنی «گسترهٔ آریائیان» یا «سرزمین رودهای آریایی، چشمه‌های آریایی» است.^[۵] این واژه بعدها در متون پهلوی تبدیل به ایران‌ویج (ērānwēz) شد. (ēr) به معنی «آزاده، شریف و اصیل» است. بنابر اوستا، نخستین مسکن اقوام آریایی است.^[۶] درباره محل ایرانویج اختلاف نظر وجود دارد. برخی آن را سرزمین صرفاً اساطیری دانسته‌اند. برخی نیز پیشنهادهایی برای جایگاه جغرافیایی آن ارائه کرده‌اند. محل‌های پیشنهادی از خوارزم بر ساحل دریاچه آرال در شمال ازبکستان تا آذربایجان، یا تا جنوب یا شمال غرب افغانستان گسترده است. اخیراً فُگِلسانگ محل ایرانویج را شمال سرزمین باستانی سُغد، در شمال رود سیحون دانسته، اما بر پایه پژوهش ویتسِل، جایگاه ایرانویج ارتفاعات مرکزی افغانستان بوده است.^[۷]

در فرگرد یکم وندیداد، بند ۳و۴ آمده است:

بهترین ناحیه‌ای که اورمزد آفرید ایرانویج است. اما پتیاره آن زمستان دیوآفریده ده‌ماهه و انواع مار پردار و بی‌پر است. خوشی این ناحیه به حدی است که اورمزد می‌گوید اگر سرزمین‌های دیگر را نمی‌آفرید، مردم به ایرانویج می‌رفتند و جایی برای سکونت باقی نماند. در اساطیر ایرانی زمین به هفت پاره یا اقلیم بخش شد. اقلیم میانی خونیرَس نام دارد که به اندازه آن شش اقلیم دیگر است. ایرانویج در خونیرَس قرار دارد. اورمزد در ایرانویج چیزهای زیادی را آفرید. رودهای وه دائیتی، داراجه، گاو اِیوداد یا یکتاآفریده، گیومرث، کوه‌های ابرز و اوسِندام و راس و پل افسانه‌ای چینوَد در آنجاست. نخستین حیوانات که دو گاو نر و ماده بودند و همه انواع گیاهان در ایرانویج آفریده شدند. ایرانویج امن‌ترین جای خونیرَس است به طوری که وَرِجَمکَرد در آنجا ساخته شده است. سرور ایرانویج یکی از بی‌مرگان، یعنی ون‌جدبیش، است. زردشت در ایرانویج ظهور کرد. طبق روایات متاخر ایرانویج در آذربایجان است. می‌گویند خورشیده به اندازه ایرانویج است. در اعتقادات ایرانی، ایرانویج آرمانشهر ایرانیان است. در مینوی خرد، مشخصات این آرمانشهر بدین شرح آمده است و پیداست که اورمزد ایرانویج را از دیگر جای‌های و روستاها بهتر آفرید و نیکی‌اش این است که زندگی مردم در آنجا سیصد سال است و زندگی گاوان و گوسفندان صدوپنجاه سال و درد و بیماری کم دارند و دروغ نمی‌گویند و شیون و مویه نمی‌کنند و دیو آز به تن آنان کمتر مسلط است و ده مرد از نانی که می‌خورند سیر می‌شوند و به هر چهل سال از زنی و مردی فرزندی زاده شود و قانونشان بهی و دینشان پوریوتکِشی است و چون بمیرند پارسایند و رد (سرور) آنان گوبدشاه است و از ایزادن سرور و پادشاه‌شان سروش است.^[۸]

یکی از مشکلات سخت و قدیمی در مطالعات اوستایی، تبیین Airyana Vaēǰah (پهلوی: Ērānwēz؛ یعنی «سرزمین آریایی‌ها») و اولین ناحیه شانزده‌گانه در فرگرد یکم وندیداد، که مشتق شده از airyanəm vaēǰō vaŋhuyā dāityayā «گسترش آریایی‌ها از Vaŋuhī Dāityā» است؛ آنجا که Vaŋuhī Dāityā (به معنی «Dāityā خوب») که اسم رودخانه است که مرتبط با دین (یا «داد»: (dāta-)) است. ایده Airyana Vaēǰah هم معنی با airyō.šayana- در یشت 10.13، یا گروه airyā daiŋ́hāvā «سرزمین آریایی‌ها» که در یشت‌ها تکرار شده است، نیست. در حقیقت، این، فقط، اشاره به سرزمین آریایی‌ها است، همان‌طور که فصل او کتاب وندیداد آشکارا دیده می‌شود. بدین معنی که «سرزمین سنتی» یا «سرزمین باستانی» ایرانیان نیست. Airyana Vaēǰah فقط سرزمین زرتشت (Zaraθuštra) و زرتشتیان است. بنابر عقیده رایج زرتشتیان، ایران‌ویج Ērānwēz مرکز دنیا است. بر روی ساحل رودخانه‌اش Weh Dāitī (اوستایی: Vaŋuhī Dāityā)، اولین «گاو نر یگانه» (پهلوی:gāw ī ēw-dād؛اوستایی: gav aēvō.dāta) و اولین انسان، گیومرد به معنی «زندگانی فانی» (پهلوی: Gayōmard؛ اوستایی:Gayō.marətan) پدید آمدند. آنجا Čagād ī Dāidīg «نوک دادگری»، نوک کوه (البرز) که در اوستا hukairya «از کردار نیک» برآمد. پل چینود در آنجاست و همچنین در آنجا زرتشت و ییمَه Yima مشهور شدند. با گردآوری همه این داده‌ها، نشان می دهد که زرتشتیان ایده Airyana Vaēǰah را به سنت عقیدتی که یکی از مرکز جهان، جایی که نوک کوه (البرز) برآمده است، را افزودند. این حقیقت که Airyana Vaēǰah در منطقه کوهستانی واقع شده، شرایط طاقت‌فرسای آب و هوایی‌اش (وندیوداد 1.2.3) را شرح می دهد که بهتر از آن است که فرض کنیم، با منقطه خوارزم تطابق می کند. این تعجب‌آور نیست اگر ما تناسبی بین ایده ایرانی «نوک کوه» (البرز) و ایده هندی کوه مرو (Meru) یا (Sumeru) در نظر بگیریم. مانوی‌ها، Aryān-waižan را با ناحیه بر کوهپایه Sumeru برابر دانسته اند؛ جایی که ویشاسپ بر آن حکومت می کرد و متون ختنی، برابری کوه Sumeru در افسانه بودایی با «نوک کوه البرز» (یا ttaira haraysä) در عقیده سنتی اوستایی، ثبت کرده است. همه این موارد، ما را بدین ایده رهنمود می سازد که Airyana Vaēǰah، اختراع زرتشتیان است که ماسک جدیدی به ایده سنتی گیتی‌شناسی هندوایرانی داده است. بنا بر هر برآوردی، تطبیق Airyana Vaēǰah با خوارزم، به کلی بی‌اساس و پایه است، چه ناحیه خوارزمی که ما می‌شناسیم، چه «خوارزم بزرگتر». از آنجایی که رودخانه «داد»، در کل به آسانی قابل شناسایی نیست، محتمل‌ترین فرضیه این است که آن را با رودخانه سیحون یا بلکه رودخانه هیرمند، که در آن زمان به نظر می رسد که در سنت عقیدتی زرتشتیان، رقابت جالبی با آمودریا داشته است، برابر بدانیم.^[۹]

پانویس

1. مالاندرا، مقدمه‌ای بر دین ایران باستان، 250.

2. مالاندرا، مقدمه‌ای بر دین ایران باستان، 250.

3. MacKenzie، ĒRĀN-WĒZ، 536.

4. MacKenzie، ĒRĀN-WĒZ، 536.

5. رضایی باغ‌بیدی، تاریخ زبانهای ایرانی، 9.

6. مالاندرا، مقدمه‌ای بر دین ایران باستان، 250.

7. رضایی باغ‌بیدی، تاریخ زبانهای ایرانی، 9-10.

8. مالاندرا، مقدمه‌ای بر دین ایران باستان، 250.

9. Gnoli، AVESTAN GEOGRAPHY، 44-47.

منابع

• رضایی باغ‌بیدی، حسن. تاریخ زبان‌های ایرانی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۸. شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۰۲۵-۸۴-۳.
• رضایی باغ‌بیدی، حسن. «آریایی، زبانها». در دانشنامه ایران. ج. ۲. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۶. ۶۳۱-۶۳۵. شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۰۲۵-۵۹-۱.
• سینایی، مریم. «آریایی». در دانشنامه ایران. ج. ۲. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۶. ۶۱۹-۶۲۷. شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۰۲۵-۵۹-۱.
• لکوک، پی‌یر. کتیبه‌های هخامنشی. ترجمهٔ نازیلا خلخالی. تهران: نشر فرزان روز، ۱۳۸۹. شابک ‎۹۶۴-۳۲۱-۱۳۳-۹.
• مالاندرا، ویلیام. مقدمه‌ای بر دین ایران باستان. ترجمهٔ خسرو قلی‌زاده. تهران: کتاب پارسه، ۱۳۹۱. شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۵۷۳۳-۳۵-۸.
• نیولی، گراردو. آرمان ایران. ترجمهٔ سید منصور سیدسجادی. تهران: موسسه فرهنگی و هنری پیشین پژوه، ۱۳۸۷. شابک ‎۹۶۴-۸۳۳۲-۲۲-۳.

• Gnoli, G. “AVESTAN GEOGRAPHY”. In Encyclopædia Iranica. vol. III. New York: Bibliotheca Persica Press, 1989. Retrieved ۲/۱/۲۰۱۳.
• MacKenzie, D. N. “ĒRĀN, ĒRĀNŠAHR”. In Encyclopædia Iranica. vol. 8. New York: Bibliotheca Persica Press, 1998b. Retrieved ۲/۱/۲۰۱۳.

• فرهنگ ایران باستان
• حاشیهٔ برهان قاطع، پورداود

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دین و فرهنگ در ایران باستان

دین و فرهنگ در ایران باستان باورها، کنش‌ها و رویدادهای فرهنگیِ قبایل و اقوام آریایی و غیر آریایی در ایران باستان است. آریایی ها یا ایرانیان باستان عناصری همچون خورشید، نور و آذرخش را می‌پرستیدند اما عاقبت یگانه پرست شدند و به مزدیسنا گرویدند.

زرتشت، پیامبر عهدِ باستانِ ایرانیان باورهای مذهبیِ ایرانیان را به گونه‌ای توحید رساند. گاهان از سرودهای اوستاییِ زرتشت، باورهای یگانه پرستی را به پارس و ایران آورد. وداها و اوستا هموراه به عنوانِ منابع مهم در کشفِ باورهای آریایی‌های نخستین و ایده‌های آنها به یاریِ پژوهشگران آمده است.

پراکندگیِ هند و اروپایی‌ها در سراسر اروپا و غرب آسیا.

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

لینک بهترین سایتهای کسب درآمد اینترنتی

OneHash mutual bitcoin betting

عزیزان هر سوالی داشتین بهمون اطلاع دهید.

آموزش کار با سایت BTC CLICKS

با سلامی دوباره خدمت شما عزیزان

ممنون که میخواهید وقتتون رو با بگذرونید - برای ما که مایه افتخاره

امروز میخوام شما رو با یه سایت جذاب دیگه در حوزه درآمد اینترنتی و اونهم از نوع خارجیش آشنا کنم. نحوه کار این سایت بدین صورته که روزانه شما به ازای کلیکهایی که میکنید mBTC دریافت میکنید. در تایپیکهای گذشته با BTC آشنا شده‌اید. برای اون دسته از عزیزانی که مطالب قبلی رو نخوندن بطور خلاصه میگم که BTC واحد پول اینترنتی است که در حال حاضر یک BTC معادل 420.85 دلاره. حال در اینجا mBTC که یک BTC معادل ۱۰۰۰ mBTC است. کارکردشم خیلی ساده‌س فقط کافیه بعد از ثبت‌نام برروی منوی Surf Ads کلیک کنید و بعد از اون صفحه‌ای باز میشه که لینکهایی که باید برروی اونا کلیک کنید نمایش داده می‌شوند. یکی دیگر از کارهایی که میتونید انجام بدید تا mBTC بیشتری بدست بیارید اینه که دوستانتون رو با لینک مخصوصی که سایت به شما میده به این سایت دعوت کنید. خوب حالا این چه دردی از دردهای شما رو درمان میکنه؟ فرض کنید شما ۵۰ نفر رو به این سایت معرفی کنید و هرکدام از این نفرات هم روزانه ۲۰ کلیک داشته باشند میدونی چقدرش به شما میرسه؟ روزی 0.71 و در ماه 21.4 mBTC.

پس وقتتو از دست نده (واقعا چه خوش گفتن قدیمیا که وقت طلاست مخصوصا توی دنیا اینترنت)

برای ثبت‌نام برروی ثبت‌نام کلیک نمایید

ثبت‌نام

عزیزان بازم ممنون که وقت گذاشتین، اگه هر مشکلی داشتین با ما تماس بگیرین. (این وبلاگ واس شماس)







کپی برداری از این مطلب غیرقانونی است و متخلفین به سازمانهای قضایی معرفی خواهند شد.

آموزش کار با سایت Claim BTC و Take Free Bitcoin

با سلام و خسته نباشید خدمت شما دوستان گرامی و آرزوی موفقیت برای شما

ممنون که ما رو قابل دونستید و به ما افتخار دادین که با هم وقت بگذرونیم

امروز میخوام نحوه کار با سایت Claim BTC رو به شما عزیزان توضیح بدم

ابتدا باید ثبت‌نام خودتون رو انجام بدید 

برای ثبت‌نام برروی ثبت‌نام کلیک نمایید

ثبت‌نام

پس از کلیک صفحه‌ای می‌شود که باید آدرس بیتکوین (بعدا در این رابطه حرف می‌زنیم) و یا ایمیل خودتون رو وارد کنید و و برروی Claim کلیک نمایید

پس از آن مشخصات خودتون رو وارد میکنید. به همین راحتی ثبت‌نام شما انجام شد.

ابتدا باید مفهوم BTC رو به شما عزیزان بگم. با یه مثال شروع میکنم اگر شما بخواهید بروید مثلا یه کفش به قیمت ۱۰۰ هزار تومن بخرید آیا با خودتون ۲۰۰ تا اسکناس ۵۰۰ تومنی میبرید یا چک پول و یا عابربانک؟ معلومه که گزینه اول رو انتخاب نمیکنید چون فروشنده بهتون میخنده و یا حتی ممکنه بهتون کفش نفروشه. در دنیای این روزهای اینترنت و حتی کل جهان نیز وضع به همین صورت است.
در نوامبر سال ۲۰۰۸ شخصی ژاپنی به نام آقای ساتوشی ناکاموتو یه مقاله‌ای چاپ کرد. در اون مقاله ایشون پیشنهاد یک واحد پول اینترنتی رو دادند. کم‌کم مراودات اقتصادی جهان با این واحد انجام شد و ارزش این واحد پولی بالا رفت در حال حاضر که باشما عزیزان صحبت میکنم ارزش این واحد برابر 420.46 دلار که حدود ۱،٢٧٠،٠٠٠ تومن می‌باشد. توجه کردید در ظرف ۸سال چقدر ارزش این پول بالا رفته. امروزه سایتهایی بوجود اومدن که با یه کم وقت گذاشتن می‌تونید حتی روزی دو دهم BTC (حدود ٢٥٠،٠٠٠ تومن ) بدست بیارید. یه واحد پول دیگه‌ای هم هست به نام ساتوشی (به افتخار آقای ساتوشی). یه دونه BTC برابر با ١٠٠،٠٠٠،٠٠۰ ساتوشی.

ممنون که تا حالا توجه کردید حالا به باقیش توجه کنید
خوب حالا این سایتی که الان ثبت‌نام کردین به چه دردی میخوره؟
این سایت بهتون ساتوشی میده اونم نه یکی یکی بلکه هزار هزار تا. خوب این ساتوشی رو چطور به شما میده. یه کم درباره محیط سایت براتون بگم. وقتی که ثبت‌نام کردین بلافاصله وارد سایت میشید. اولین چیزی که متوجه میشید پولی است که در گوشه سمت راست بالا وجود داره که مقدار یک BTC رو به صورت آنلاین نمایش میده. همانطور که مشاهده میکنید ۵ تا منوی اصلی به صورت زیر داره:

Statistics     Referral      Username       FAQ     Claim     

اصلی‌ترین منوی این سایت Claim است که وقتی برروی آن کلیک میکنید صفحه‌ای باز میشود که در آن زمانی وجود دارد (زمان پایه این سایت ۲۰ دقیقه است)، پس از پایان این زمان یک گزینه تیک نخورده پیدا میشه که با تیک زدن اون و کلیک برروی دکمه زیری به شما ساتوشی تعلق میگیره. اونی که گفتم زمان پایه ۲۰ دقیقه است به این معنی بود که در حین کار با سایت امتیازهایی بدست میارید که حتی میتونید زمان رو به ۵دقیقه برسونید. در همین صفحه دو عدد وجود داره که حداقل و حداکثر ساتوشی رو که با کلیک کردن میتونید بدست بیارید رو به شما میگه. باز هم در حین کار میتونید امتیاز بگیرید و این حداقل و حداکثرها رو بالا ببرید. همچنین سایت یک امتیاز وفاداری داره که اگر همه روزه حتی یک ساتوشی بگیرین میتونید باز هم این حداقل و حداکثرها رو افزایش بدید.

منوی FAQ یه جورایی Help سایته که خداییش بطور خلاصه همه چی رو گفته.

منوی Referral مربوط میشه به زیرمجموعه‌گیری. اگه شما نفری رو معرفی کردید ٪۲۵ از تموم ساتوشیهایی که اون میگیره به شما تعلق میگیره. حال فرض کن سه چهار نفر رو معرفی کنی، دیگه حتی خودتم نمیخواد کار کنی خودبخود تو خواب هم بهت ساتوشی تعلق میگیره. رو این منو خیلی کار کنید که حسابی شما رو راضی میکنه. وقتی میرید رو این منو لینک ارجاع شما مشخصه. با این لینک میتونید بقیه رو معرفی و زیرمجموعه‌ی خودتون کنید. در همین صفحه آمار کارکرد زیرمجموعه‌هاتون نمایش داده میشه. در آخر صفحه هم انواع بنرهای تبلیغاتی که میتونید برای زیرمجموعه‌گیری ازشون استفاده کنید آورده شده‌اند.

منوی مهم بعدی منوی آمار یا Statistics است که آمار ده نفر برتر به همراه شما و یکی قبل و یکی بعد از شما رو نشون میده. واقعا منوی خوبی. احساس میکنی تو یه مسابقه واقعی هستی.

حال میرسیم یه منوی Username : در کنار این منو ساتوشیهایی که بدست آوردین مشخصه. خود این منو به سه زیر من تقسیم میشه:

زیرمنوی STATS : این زیرمنو پنج مورد مهم رو به شما میگه: مورد اول امتیازهایی که در تمام حضورتون بدست آوردین - مورد دوم تمام ساتوشیهاییست که بدست آوردین به همراه مبدل ساتوشی به BTC - مورد سوم تعداد زیرمجموعه‌ها و ساتوشیهایی رو که از اونا بدست میارید رو بهت او گزارش میده - مورد چهارم تعداد روزهایی که به صورت مداوم ختی با یک کلیک که برروی سایت بوده باشین - و بلاخره مورد پنجم درصد وفاداری شماست که روز به روز به اون اضافه میشه که این درصد همانطور که در بالا گفتم سبب افزایش حداقل و حداکثر ساتوشی میشه. سعی کنید روزانه فقط یه کلیک که بهش claim میگن داشته باشی تا درصد وفاداریتون اضافه بشه.

زیرمنوی BONUSES : که میتونید در حل لحظه از امتیازت خودتون استفاده کنید.

زیرمنوی PROFILE : این زیرمنو نیز ۹ مورد را به شما عزیزان نشون میده. مورد اول اسمیه که باهاش ثبت‌نام کردین - مورد دوم ایمیل شماست - مورد سوم مربوط به اشتراک خبرنامه است که بهتون پیشنهاد میدم غیرفعالش کنید چون انقدر براتون ایمیل میفرسته که .... - مورد چهارم تاریخ ثبت‌نام شما رو نشون میده - مورد پنجم هم آدرس بیتکوین شماست که همانطور که قبلا گفتم بعدا براتون توضیحش میدم - مورد ششم مربوط به واریز ساتوشی تبدیل شده به BTC به حساب بیتوکین شماست - مورد هفتم مقدار ساتوشی موردانتظار برای پرداخت به شما رو نشون میده - مورد هشتم نیز تاریخچه تمامی پرداختیهای شما رو نشون میده - مورد نهم نیز برای خروج شما از سایت می‌باشد
توجه کنید که حداقل مقدار ساتوشی برای واریز به حساب شما باید برابر ۲۰۰۰۰ باشد. بهتون پیشنهاد میدم که بزارید از این هم زیادتر بره.

یه سایت دیگر هم هست دقیقا شبیه همین سایت که پیسنهاد میدم اونجاهم ثبت‌نام کنید و بطور همزمان با دو سایت کارکنید. اگه مایل به ثبت‌نام هستین برروی کلمه ثبت‌نام کلیک نمایید                                           ثبت‌نام

خوب حالا درباره حساب بیتکوین بگم - حساب بیتکوین بانک سپرده BTC است، برای ثبت‌نام برروی دکمه ثبت‌نام کلیک نمایید

ثبت‌نام

عزیزان بازم ممنون که وقت گذاشتین، اگه هر مشکلی داشتین با ما تماس بگیرین. (این وبلاگ واس شماس)







کپی برداری از این مطلب غیرقانونی است و متخلفین به سازمانهای قضایی معرفی خواهند شد.