پومپه

گنیوس پومپیوس ماگنوس (به لاتین: Gnaeus Pompeius Magnus) یا پومپه (به فرانسوی: Pompée) (زادهٔ ۲۹ سپتامبر۱۰۶-مرگ ۲۹ سپتامبر۴۸ پیش از میلاد) جنگ‌سالار و سیاست‌مدار برجستهٔ جمهوری روم بود. او با نشان دادن توانایی‌هایش به یکی از بزرگان روم بدل شد و سولا به وی لقب ماگنوس به معنای بزرگ داد.

او رقیب کراسوس و همپیمان ژولیوس سزار بود. این سه تن سیاست‌مداران نیرومند پایانی جمهوری روم بودند که به نخستین فرمانروایان سه‌گانه نامدار گشته‌اند. با مرگ کراسوس در نبرد با اشکانیان، پومپه و سزار رقیب یکدیگر گشتند. این دو بر سر به دست آوردن فرمانروایی روم به جنگ با یکدیگر پرداختند. پومپه به مصر باستان پناه برد و در آنجا کشته شد.

او در ۶۴ پیش از میلاد به سوریه تاخت و آنتیوخوس سیزدهم را سرنگون ساخت و آن سامان را یکی از استان‌های روم نمود. آنگاه به جنوب روی نهاد و فینیقیه و یهودیه درگیر جنگ درونی را نیز به روم ضمیمه‌کرد.

در سال های ۶۷ تا ۶۳ پیش از میلاد، پومپه سردار رومی، سوریه و ارمنستان را فتح کرده و آخرین پادشاه سلوکیان را از سلطنت عزل می‌نماید. جمهوری روم همسایه پادشاهی اشکانی می‌شود.^[۱]

منابع

1. CHRONOLOGY OF IRANIAN HISTORY PART 1 iranicaonline.org

Wikipedia contributors, "Pompey," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Pompey&oldid=218789011 (accessed June 14, 2008).

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد