در آن روزها
که داعش تمام منطقه را به رعب و وحشت انداخته بود، این کردها بودند که آنها را پیدرپی
شکست دادند و این اعتماد به نفس را در دیگر گروهها برای مبارزه با آن بوجود
آوردند ...
همهچیز از
رفراندوم شروع شد ...
رفراندومی که
تمام مدعیان حقوق بشر چه منطقهای و چه بینالمللی از آن بیم داشتند ... بیم از
آزادی ملتی مظلوم ... حتی مظلومتر از فلسطینیها ...
هرچند که هدف دستاندرکاران برگزاری آن خیر و
برکت و آزادی برای مردم ستمدیده و مظلوم کرد از چنگال خونآشامان و دیکتاتوران
بود اما نتیجه آن مطلوب نبود ...
در روز
رفراندوم همه کردهای جهان به خود میبالیدند اما غافل از نقشه کرکسصفتان عالم
بودند ... هرکس را میدیدی به دیگری تبریک میگفت ... در آن روزها کاتالونیا و چند
منطقه ایتالیا نیز تحت تأثیر رفراندوم کردستان، خواستار برگزاری رفراندوم شدند ...
تمامی دنیا
مخالف بود حتی آمریکا و اروپا ... تنها اسرائیل بود و روسیه که مخالفت نکردند ... مخالفت
نکردن آنها هم در حد شعار بود ... اما کردها پا پس نکشیدند و به خواسته مشروع خود
جامه عمل پوشانیدند ...
اما حیف و
هزاران حیف ...
گرگان به
تکاپو و جنبش افتادند و با چراغ سبز آمریکا و روسیه و اتحادیه اروپا و تطمیع
آقازادهها، سگها را روانه کردستان کردند ... کرکوک را گرفتند ... جنایت کردند
... حتک حرمت کردند ... اموال مردم را به غارت بردند ... خبرنگار را وحشیانه جلوی
چشمان خانوادهاش سلاخی کردند ...
به چه جرمی
...
به جرم آرزوی
داشتن آزادی ...
کرکوک اسیر شد
... دیدند نه، بیش از این نیز میتوان به این ملت ظلم کنند ...
این بار خونآشامی
به نام اردوغان را علم کردند ...
مردم بیدفاع
عفرین تا شصت روز با سلاحهای ابتدایی در برابر ارتش آتاتورک تا دندان مسلح مقاومت
کرد ...
ارتش آتاتورک
به رهبری رجب طیب خونآشام با هواپیماهای آمریکایی از آسمان و با تروریستهای جبهه
آزاد مسلح به اسلحههای روسی از زمین به این شهر حمله کردند ...
اما این مردم همچون
حماسه کوبانیگراد، حماسه عفرینگراد را رقم زدند ...
سازمان ملل که
برای غوطه شرقی دم به دقیقه جلسه فوقالعاده برگزار میکرد برای عفرین هیچ جلسهای
برگزار نکرد ... گویا که این ملت جزو سازمان ملل نیستند ...
تازه پس از
تصرف عفرین بود که دهان بسته خود را گشودند ...
معلوم نیست که
این کرکسان و گرگان چه نقشههای دیگری در سر دارند ...
برای این ملت
این حوادث نکتهای مثبت داشت، دشمنانشان را شناختند ...
اینها همه
برای تنبیه ملتی بود که آرزوی آزادی دارد ...
آری، آرزوی
آزادی هم بها دارد ... آرزویی که با رفراندوم آغاز شد ...
------------------------------------------------------
نگارنده: سوران زوراسنا