آیا علم به ما قدرت جاودانه شدن می دهد؟
سایت منتشر کننده مطلب: وبسایت علمی بیگ بنگ
ترجمه: امین میرزایی
منبع: futurism.com
بیگ بنگ: اجتناب ناپذیر بودن پیری، ممکن است یک تئوری بیولوژیکی باشد که پیشرفت های علمی در آینده ای نزدیک آن را رد کند. برخی دانشمندان معتقدند که طول عمر مفهومی عرفی است که ظاهرا ما دیگر نیاز نداریم به آن به عنوان یه قانون مطلق از طبیعت بنگریم وباید آن را از اساس بازنگری کنیم.
وقتی که زیست شناسان کشف کردند که تلومرها با بالا رفتن سن تضعیف می گردند، استدلال کردند که اگر طول این رشته های محافظ DNA را افزایش دهند می تواند عمر جاویدان را برایمان به ارمغان آورند. اما پس از مدتی محققان به این حقیقت پی بردند که اگر طول تلومرها خیلی زیاد شود ممکن است با پیامدهای جبران ناپذیری همچون سرطان همراه شود. و از آن به بعد آزمایشگاه های سراسر جهان به مطالعه مکانیسم های مولکولی تلومرها پرداختند تا با حفظ اندازه مناسب به اصلاح آن بپردازند.
همزمان، علم ویرایش ژنتیک پیشرفت های جالب توجهی در این زمینه کرده است. فرایند انقلابی ویرایش DNA موسوم به «CRISPR/Cas» به دانشمندان توانایی ایجاد تغییرات ژنتیکی در سلول های حیاتی پستانداران را داده است و حتی به نجات یک دختربچه از سرطان نیز کمک کرد. مهندسی ژنتیک تنها یکی از چندین حیطۀ پزشکیِ در حال پیشرفتاست که بر روی طولانی کردن عمر انسان کار می کنند. با این حال هنوز هم بعضی معتقدند که ظرفیت بدن انسان برای همیشه نمی تواند ثابت باقی بماند و پایان آن را اجتناب ناپذیر می دانند.
جاودانگی مجازی
این روزها تکنولوژی با زندگی مدرن بشر پیوند خورده است، ما به وضوح نوعی از زندگی مجازی خود را تجربه می کنیم. با پیشرفت هایی که در فناوری های هوش مصنوعی و مغزهای مجازی در حال انجام است، این سوال به وجود می آید که در حقیقت مرز بین واقعیت مجازی و واقعیت حقیقی کجاست؟ ما می توانیم سِروِر هایی طراحی کنیم که حتی شامل بدن های فیزیکی هم باشند و به مراتب بسیار طولانی تر از بدن های فعلی ما عمر کنند. این را هم در نظر بگیرید که این بدن های رباتیک می توانند طیف بسیار گسترده تری از شرایطی که بدن های فعلیمان نمی توانند تحمل کنند را از سر بگذرانند. مثلا برای سفر به فضا طراحی سفینه هایی که نیازی به حمل آب، غذا و فضای لازم برای حیات انسان را نداشته باشند بسیار ساده و امکان پذیرتر است. حتی این هم مهم نیست که سفر به جهانی دیگر چقدر طول خواهد کشید ما حتی دیگر به اتاقک های فریز برای خواب زمستانی نیازی نخواهیم داشت.
در حالی که بسیاری اندیشمندان این ایده که بشر را خارج از بدن واقعی اش حفظ کنیم رد می کنند، صاحب نظرانی مانند ایلان ماسک در حال برداشتن گام هایی برای ادغام انسان و ماشین هستند. ماسک می گوید که در آینده ای نزدیک از لوله های عصبی ای پرده برداری خواهیم کرد که موجب رشد و افزایش کارکرد مغز خواهند شد. وقتی که کامپیوتر با مغز انسان یکپارچه شود، قابل تصور است که به افزایش کارایی ذهن و حافظه ما منجر خواهد شد.
متفکرینی همچون ماسک و شرکت های دیگری که در حال کار بر تئوری جادوانگی انسان هستند، ما را وادار می کنند که درباره مفهوم اجتناب ناپذیر بودن مرگ بازنگری کنیم، و سوال های جدیدی برایمان رقم بخورد، مثلا بر سر مفهوم زندگی و مرگ چه خواهد آمد؟ چه چیزی زندگی را از مرگ جدا می کند؟ برای افزودن ۱۰۰ سال به عمر خود چه قیمتی باید بپردازیم؟ برای ۱۰۰۰ سال چطور؟ با پیشرفت هایی که در آینده در تکنولوژی شاهد خواهیم بود احتمالا به زودی و یا شاید هم کمی دیرتر به جواب سوال های خود خواهیم رسید.
سایت منتشر کننده مطلب: وبسایت علمی بیگ بنگ
ترجمه: امین میرزایی
منبع: futurism.com
